فصل 1: مقدمه
فصل 2: روشها
فصل 3: نتایج و بحث
فصل 4: نتیجه گیری

روشها
روش اکسیداسیون TEMPO اولین بار برای اکسایش خمیر کاغذ استفاده شد و در نهایت فیبرهای اکسیدشده از یک همگن ساز پُرفشار عبور داده شدند تا نانوفیبریلهای سلولزی اکسید شده بدست آیند که حاوی کربوکسیلاتی حدود 1 mmol/g و بار منفی با پتانسیل-ζ برابر با -71mV و غلظت حدود 0.8 w% بودند. ما کیتوسان بسیار خالصی از فروشگاه سیگمال آلدریچ سوئد خریداری کرده و سپس 10 گرم از آنرا در استیک اسید 2wt% حل کردیم تا محلولی با PH=4 بدست آوریم. بوسیله یک دستگاه برش، محلول کیتوسان قطره قطره به محتوای TOCN اضافه شده و مخلوط گردید. سپس مخلوط حاصل به سرعت خشک شده و فیلتر گردید و به شکل ساندویچ درون روکشهای فلزی قرار گرفت تا گرما بصورت سریع و یکنواخت منتقل گردد.
سپس این مخلوط را مورد آزمایش قرار دادیم. برای مثال، برای آزمایش رئولوژیکی TOCN/ کیتوسان 0.3 wt% از یک رئومتر چرخشی استفاده کرده و آنگاه یک روبش بسامد از 0.1 rad/s تا 100 rad/s در شرایط تنش کنترل شده انجام دادیم. سرعت برش هنگام بررسی اثر دما در 15s^(-1) تنظیم گردید. برای تهیه تصاویر توپوگرافیکی از یک میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) با مُد ضربه ای و دامنه ضربه 30nm استفاده کردیم. طیفهای زیرقرمز-تبدیل فوریه را در دمای اتاق و در طول موج 4000-600〖cm〗^(-1) با کمک یک طیف سنج (PerkinElmer Mod. Frontier) مجهز به یک سیستم بازتاب کلی تضعیف شده (ATR) و بلور الماس اندازه گیری و ثبت کردیم. فیلمها را روی یک نوار مسی چسبانده و سطوح شکست فیلمها را به مدت 20 ثانیه با یک لایه باریک Pt/Pd پوشاندیم. فاصله اجرای عملیات در حدود 8 mm و ولتاژ شتابدهی در 1 kv تنظیم شد. جهت مشاهده سطوح، آنها را پس از تست کشش، زیر یک میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی قرار دادیم.