فصل 1- مقدمه
فصل 2- نیروگاه هسته ایِ GT-MHR
فصل 3- نتایج و بحث
فصل 4- نتیجه گیری

نتایج و بحث
توان حرارتی رژنراتور حرارتی، مبدل حرارتی اولیه، و مبدل های حرارتی خنک کننده، به ترتیب MW 7/123، MW 74/132، و MW 18/111 می باشد. بنابراین، بازده بالای الکتریکی، در مُد تولید الکتریسیته، با استفاده از سیکل ترکیبی برایتون، در دمای نسبتاً پایینِ هلیوم در جلوی توربین هلیوم (◦C 900)، به دست آمد. در مُد ترکیبی، توان الکتریکی فقط MW 66/69 است، در حالی که توان حرارتی MW 13/182 می باشد. بازده الکتریکی نیروگاه، 7/27 % و کار مفید سیکل 8/50 % است، در حالی که توان حرارتی رژنراتور حرارتی، مبدل حرارتی اولیه و مبدل حرارتی خنک کننده، به ترتیب، MW 74/123، MW 74/132، و MW 99/65 می باشد. بازده اِگزرژیِ سیکلِ نیروگاه، در مُد تولید الکتریسیته 7/69 %، و در مُد ترکیبی 98/51 % می باشد.
تحلیل حساسیتِ طرحِ GT-MHR-250 به منظور ارزیابی کاهش در بازده الکتریکی و توان الکتریکیِ نیروگاه بر اثرِ اخلال در عملکردِ اجزاءِ درون-نیروگاهی، ارائه شده است. این تحلیل، برای شرایطی ارائه شده است که فقط یک پارامتر تغییر کند و بقیه، تغییرناپذیر (و حداکثر) باقی بمانند.
در سیکل ترکیبی برایتون، معمولاً از خنک سازی هلیوم بین کاسکِیدهای کمپرسور، استفاده می شود. اگر ضریبِ دماییِ خنک سازی هلیوم (τ_k) 0/1 باشد (شکل 8)، توان الکتریکی MW 73/115 است، و 5% افزایش این ضریب (تا 05/1) بازده الکتریکی نیروگاه را 5/23% و توان الکتریکی آن را 2/18% کاهش می دهد. اگر پارامتر τ_k به میزان 10% (تا 1/1) افزایش یابد، توان الکتریکی نیروگاه 35% و بازده الکتریکی 3/54 درصد کاهش می یابد. در مقابل، کاهش ضریب حرارتیِ خنک ساز هلیوم، سبب افزایش کارِ مفیدِ سیکل و بازده الکتریکی می گردد. بنابراین، طراحیِ دقیقِ مبدل حرارتیِ خنک کننده، نقش مهمی در توسعۀ یک «نیروگاه هسته ای با عملکرد بالا» دارد.